Gönül

Dost bildin bu âlemi her lafa kandın gönül
Her yüzüne güleni hemen dost sandın gönül
Riyâkarlık gördükçe dosttan usandın gönül
Gönül ey vay bu gönül ah edip yandın gönül

Vefâsızlık görsen de seversin vefâ ile
Dost derdi kabûlüm der çekersin cefâ ile
Nefse yenik dünyadan kim gider sefâ ile
Gönül ey vay bu gönül ah edip yandın gönül

Bil ki bu fâni dünya senden daha fukarâ
Demedim mi sana ben aşkı kendinde ara
Neden eyledin beni cümle cihâna rüsvâ
Gönül ey vay bu gönül ah edip yandın gönül

Mal mülk ile övünüp gaflete düşme sakın
Tevekkül et Allah’a mükâfâtın pek yakın
En adil mahkemede verilecektir hakkın
Gönül ey vay bu gönül ah edip yandın gönül

Bulacaksın sanırsın fânide ol dermanı
Dön kendi içine bak terk eyle bu hicrânı
Sen ki dünyadan yeğsin sevindir Cân u cânı
Gönül ey vay bu gönül ah edip yandın gönül

Cansel Candemir / Mart 2014